Konserwanty do żywności były dodawane już dawno temu. Jednak najczęściej do konserwowania żywności wykorzystywano sól kuchenną i przetwórstwo żywności (np. wędzenie i suszenie). Niestety rozwój cywilizacji przyczynił się do zmian w konserwowaniu żywności. Nowe dodatki w produktach mogą powodować alergie i inne niekorzystne konsekwencje dla organizmu. Dlatego jeśli chcesz wiedzieć, jakich konserwantów należy unikać, ten artykuł jest dla Ciebie.
E210 kwas benzoesowy
Kwas benzoesowy jest produktem, który naturalnie występuje w niektórych owocach, szczególnie w jagodowych, i chroni je przed rozwojem pleśni. Dzięki temu znalazł również zastosowanie jako konserwant żywności. Najczęściej dodawany jest do lodów, konserw mięsnych, napojów, dżemów i wyrobów cukierniczych.
Niewielkie dawki kwasu benzoesowego nie powinny wpłynąć negatywnie na organizm. Natomiast jego większe dawki mogą wywoływać objawy alergiczne (na przykład katar sienny, drapanie w gardle i pokrzywkę), bóle głowy i wymioty. Na jego obecność w diecie szczególnie powinny zwracać uwagę osoby z astmą, dzieci i alergicy.
E211 benzoesan sodu
Benzoesan sodu jest białą i dobrze rozpuszczalną substancją. Dzięki swojej rozpuszczalności jest często wykorzystywany jako konserwant żywności. Najczęściej wykorzystuje się go do konserwowania napojów, owoców suszonych, nabiału i przypraw.
Benzoesan sodu, podobnie jak inne konserwanty, może wywoływać pewne działania niepożądane. Może nasilać reakcje alergiczne, astmę i podrażniać przewód pokarmowy.
E212 benzoesan potasu
Benzoesan potasu jest konserwantem, który hamuje wzrost drobnoustrojów (szczególnie bakterii i pleśni) w żywności. Najczęściej możemy znaleźć go w napojach bezalkoholowych, naparach owocowych i ziołowych, dżemach, marmoladach i galaretkach. Unikać powinny go osoby uczulone na aspirynę.
E213 benzoesan wapnia
Benzoesan wapnia jest konserwantem wykorzystywanym do napojów bezalkoholowych, gum do żucia, lodów i margaryn. U niektórych może wywoływać reakcje alergiczne, pokrzywkę, egzemę i nasilać astmę. Nie powinny go stosować również dzieci i osoby uczulone na aspirynę.
E214 ester etylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego
Ester etylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego jest konserwantem hamującym rozwój pleśni, drożdży i bakterii. Przez to, że jest ciężko rozpuszczalny, wykorzystywany jest głównie do konserwowania dżemów, galaretek, marynat i tłuszczów cukierniczych. Podobnie jak inne konserwanty może powodować alergie u osób wrażliwych.
E215 sól sodowa p-hydroksybenzoesanu etylu
Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu etylu jest związkiem chemicznym wykorzystywanym do konserwowania mięs, orzechów i wyrobów cukierniczych. U niektórych osób może wywoływać:
- drętwienie jamy ustnej,
- podrażnienie żołądka,
- pokrzywkę,
- astmę.
E216 ester propylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego
Estry kwasu p-hydroksybenzoesowego wykorzystywane są do hamowania rozwoju grzybów, drożdży i w szczególności pleśni. Dodatkowo są odporne na działanie niskich temperatur i powietrza. Najczęściej wykorzystuje się je do utrwalania produktów owocowych oraz sałatek i sosów. W żywności powinny go szczególnie unikać alergicy i dzieci.
E217 sól sodowa p-hydroksybenzoesanu propylu
Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu propylu jest konserwantem, który chroni żywność przed rozwojem bakterii i grzybów. U niektórych osób ten konserwant może uwalniać histaminę, co będzie wywoływać reakcje alergiczne.
E218 ester metylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego
Ester metylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego, podobnie jak inne estry, zapobiega rozwojowi drożdży, pleśni i bakterii. Występuje pod postacią krystalicznego, bezbarwnego lub białego proszku. Podobnie jak w przypadku innych konserwantów może powodować reakcje alergiczne.
E219 sól sodowa p-hydroksybenzoesanu metylu
Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu metylu jest syntetyczną wersją estru etylu kwasu benzoesowego. Zastosowanie tej soli jest ograniczone, ponieważ ma małą rozpuszczalność. Jednak można znaleźć ją w niektórych produktach spożywczych i, podobnie jak inne konserwanty, może wywoływać reakcje alergiczne i nasilać alergię.
E220 dwutlenek siarki
Dwutlenek siarki jest bezwonnym gazem, który bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Jego zastosowanie hamuje ciemnienie suszonych warzyw i owoców. Niestety jego stosowanie może powodować:
- wystąpienie astmy,
- stan zapalny skóry,
- zmniejszone wchłanianie witaminy B1,
- pokrzywkę i zaczerwienie skóry.
E221 siarczyn sodu
Siarczyn sodu jest bardzo popularnym konserwantem żywności. Najczęściej występuje w produktach, które zawierają żółtka kurze i piwo. Zastosowanie siarczynu sodu zmniejsza zawartość witamin i składników mineralnych w produkcie. Dodatkowo może powodować astmę i alergie.
E222 wodorosiarczyn sodu
Wodorosiarczyn sodu jest nieorganicznym związkiem chemicznym, wykorzystywanym do produkcji:
- przetworów owocowych,
- soków,
- musztard,
- win,
- galaretek.
Szczególnie unikać powinny go osoby, które nie tolerują siarczynów.
E223 pirosiarczyn sodu
Pirosiarczyn sodu jest substancją chemiczną wykorzystywaną do produkcji wina, cydru, piwa, białych przetworów, wyrobów cukierniczych i przetworów owocowych. Jego dodatek sprawia, że potrawy nie brunatnieją. Niestety jego obecność zmniejsza zawartość witamin (w szczególności witaminy B2) i może działać drażniąco w bezpośrednim kontakcie.
E224 disiarczyn potasu
Disiarczyn potasu jest nieorganicznym związkiem chemicznym wykorzystywanym głównie do konserwowania:
- piwa,
- wina,
- przetworów owocowo-warzywnych.
W produktach spożywczych powinny go unikać dzieci, osoby wrażliwe i alergicy.
E226 siarczyn wapnia
Siarczyn wapnia jest konserwantem, który głównie występuje w piwie, winie, cydrze, cukrze i przetworach warzywnych oraz owocowych. Unikać powinny go osoby uczulone na siarczany, ponieważ może u nich wywołać reakcję alergiczną.
E227 wodorosiarczyn wapnia
Wodorosiarczyn wapnia jest głównie wykorzystywany do stabilizowania barwy suszonych owoców i wina. Znajduje także zastosowanie w produkcji pulp owocowych. W produktach spożywczych unikać powinny go osoby uczulone na siarczyny.
E228 wodorosiarczyn potasu
Wodorosiarczyn potasu jest bardzo popularnym konserwantem. Najczęściej wykorzystuje się go do suszonych warzyw i owoców oraz podczas produkcji wina. Ponadto możemy go także znaleźć w:
- mięsie i rybach,
- kiełbasach,
- hamburgerach,
- skrobi.
Podobnie jak w przypadku wodorosiarczynu wapnia, powinny go unikać osoby uczulone na siarczyny.
E230 bifenyl
Bifenyl jest rzadko stosowanym konserwantem. Najczęściej jest wykorzystywany do ochrony skórki owoców cytrusowych. Konserwant ten jest aktualnie wycofywany z użycia, ponieważ powodował wiele niekorzystnych dolegliwości zdrowotnych, na przykład:
- bóle brzucha,
- podrażnienie śluzówki oczu i nosa,
- nudności i wymioty,
- pokrzywkę i zaczerwienienie skóry.
E231 ortofenylofenol
Ortofenylofenol jest mało znanym konserwantem, wykorzystywanym głównie do oprysku cytrusów oraz ochrony powierzchni jabłek i gruszek. Dlatego zawsze należy dokładnie myć owoce i warzywa przed zjedzeniem.
E232 ortofenylofenolan sodu
Ortofenylofenolan sodu jest konserwantem aktualnie wycofywanym z użycia, ponieważ powodował podrażnienia oczu i nosa oraz odbarwienia skóry. Ten konserwant wykorzystywany był do opryskiwania skórek cytrusów.
E235 natamycyna
Natamycyna jest organicznym związkiem uznawanym za antybiotyk i konserwant. Głównie dodawana jest do serów, mięs i przetworów mięsnych. Jej zbyt duże spożycie może negatywnie wpływać na mikrobiom jelitowy, przyczyniając się do rozwoju biegunek i wymiotów.
E239 heksametylenoczteroamina
Heksametylenoczteroamina jest związkiem chemicznym wykorzystywanym do konserwowania serów. Jego duże spożycie może wywoływać reakcje alergiczne. Dodatkowo jest podejrzany o działanie kancerogenne i mutagenne.
Inne konserwanty, których powinniśmy unikać w żywności to:
- E249 azotyn potasu
- E250 azotyn sodu
- E251 azotan sodu
- E252 azotan potasu
- E284 kwas borowy
- E285 tetraboran sodu (boraks)
Szczególnie w jadłospisie powinny unikać ich kobiety w ciąży i karmiące, dzieci, osoby nadwrażliwe i z alergiami.
Zobacz także:
Boraks – właściwości, zastosowanie, działanie
Literatura:
- D’Amore T., Di Taranto A., Berardi G., Vita V.: Sulfites in meat: Occurrence, activity, toxicity, regulation, and detection. A comprehensive review. 2020, 19: 2701-2720.
- Vally H., LA Misso N.: Adverse reactions to the sulphite additives. 2012, 5: 16-23.
Leave a Comment